Uxía e Magín (na casa de Manuel María) - Canta o cuco
(Libro+CD - Sonárbore, Galaxia 2015)
Créditos - letra: en proceso
CANCIÓNS
01. O RÍO - O MAR
02. POEMIÑA PARA NAMORAR UNHA ROSA
03. A VACA
04. O LAR
05. O MEU CUARTO - TEATRO DE GUIÑOL
06. A RODA-RODA
07. TRABALLOS DE TODO O ANO
08. O CARRO
09. A CIDADE
10. O CUCO
11. AMO ESTA TERRA
12.TODO ME FALA DE TI
13.DORNA
14.PANXOLIÑA DA NEVE
15.GALIZA (Recitado)
LETRAS
01. O RÍO - O MAR
O río pasa correndo,
non se para con ninguén.
O río canta prás cousas
e canta pra min tamén.
¡O río canta prás albres
paxareiras da ribeira!
¡O río canta prós prados
e prás nubes viaxeiras!
Ti nunca viches o mar
cos seus berros bruadores,
coas súas escumas de prata,
cos barcos e pescadores.
-¿Ti nunca viches o mar
a tecer e destecer
ondas azuis que van
á praia branca a morrer?
Non lle preguntes ó río
ónde vai, de ónde ven.
¡O río pasa correndo!
¡O río non se entretén!
O río pasa correndo,
nunca deixa de pasar.
¡Vai dicindo a súa canción
e non se pode parar!
-¿E ti non sabes que o mar
é unha inmensa longura,
auga e ceo, ceo e auga,
maxestade e fermosura?
-¿Ti nunca viches o mar?
¿E sabes que non repousa?
-¡Se nunca viches o mar
non viches ningunha cousa!
O río... O mar...
A todos dí o seu cantar
con escuro e claro son.
¡A todos di o seu cantar
anque llo escoiten ou non!
(Os soños na gaiola, 1968)
02. POEMIÑA PARA NAMORAR UNHA ROSA
A rosa rosiña está na roseira
moi coloradiña, feliz e riseira.
A rosa rosiña de tanto lucir
a mesma alborada a pode ferir.
A rosa rosiña está no rosal:
¿Ti queres ser miña, rosiña lanzal?
A rosa rosada de tenro mencer,
¡É tan delicada que pode morrer!
Pra rosa rosiña fachenda de Maio
¡incluso é espiña a flor dun salaio!
A rosa rosada xa é miña amiga:
¡quedou namorada con esta cantiga!
(As rúas do vento ceibe, 1979)
03. A VACA
A señora Vaca traballa sen tasa,
mantén a súa cría, dá leite prá casa.
A señora Vaca non dá descansado,
tira polo carro e arrastra o arado.
A señora Vaca ten a cor teixa
sófreche en silencio pero non se queixa.
A señora Vaca vai do monte ó prado
e do prado ó curro con ar resignado.
A señora Vaca non dá descansado,
traballa sen tasa, vai do monte ó prado.
A señora Vaca é humilde e mansa:
¡non sei que misterio na súa ollada cansa!
¡Non sei que misterio ten nos ollos quedos
que semellan feitos de noites e medos!
A señora Vaca traballa sen tasa,
mantén a súa cría, dá leite prá casa.
A señora Vaca non dá descansado,
tira polo carro e arrastra o arado.
A señora Vaca non dá descansado,
traballa sen tasa, vai do monte ó prado.
¡Non sei que misterio ten nos ollos quedos
que semellan feitos de noites e medos!
(Os soños na gaiola, 1968)
04. O LAR
Vivimos nun bloque enorme
ocupando o cuarto andar.
Neste edificio disforme
nós temos o noso lar.
Xanelas cuadriculadas
sen horizonte ou paisaxe.
No portal elevadores
e no sótano o garaxe.
Desde as xanelas eu vexo,
con certo medo e receo,
antenas de televexo
e as nubes que están no ceo.
Non temos porcos nin vacas,
nin lareira, pozo e aira.
Non temos hórreo, nin horta,
nin cerdeira, nin mazaira.
Mais temos aspiradora,
xiradiscos, fregadeira,
televexo, batidora
e unha estupenda neveira.
Eu teño unha habitación
toda chea de briquedos:
¡é cómo un reino fadado
onde gardo os meus segredos!
O lar, meu lar, o lar, o noso lar...
(As rúas do vento ceibe, 1979)
05. O MEU CUARTO - TEATRO DE GUIÑOL
Eu teño na miña casa
un cuarto só para min,
nel gardo soños sen tasa
e fantasía sen fin.
E teño unha cachiporra
¡que mete uns estacazos
tan feroces e potentes
que semellan canonazos!
O meu teatro é un mundo.
Os personaxes que invento
¡teñen vida, fantasía
e doulles coñecemento...!
Eu represento comedias,
dramiñas, dramas, dramós
¡cos meus bonecos que rin,
cos meus bonecos chorós...!
(As rúas do vento ceibe, 1979)
06. A RODA-RODA
Están en corro as meniñas
formando unha roda-roda.
E cantan esta canción
que nunca pasa de moda.
Están no corro as meniñas,
roda que te rodarás.
Están no corro as meniñas
cantando o mesmo compás:
Polo fondo do mar,
matarilerile;
polo fondo do mar,
matarilerón
vai voando unha sardiña
cunhas alas de latón.
Están no corro as meniñas,
roda que te rodarás.
Están no corro as meniñas
cantando o mesmo compás:
Polo fondo do mar,
matarilerile;
polo fondo do mar,
matarilerón
vai voando unha sardiña
e nadando un avión.
A tarde xa vai caendo.
E as nenas xa se cansaron.
As súas voces algareiras
como os páxaros voaron.
Están en corro as meniñas
formando unha roda-roda.
E cantan esta canción
que nunca pasa de moda.
Polo fondo do mar
(Os soños na gaiola, 1968)
07. TRABALLOS DE TODO O ANO
Eu traballo todo o ano,
traballo no campo todo o ano...
A espenda e a democa en febreiro,
bótanse as patacas en marzo raioleiro,
seméntase tamén trigo marzeiro.
Bótase o millo da xente por abril
cando o cuco saiu do seu cubil,
en maio longo estará sachado il
Polos días grandes de San Xoan
cóllese a nabiña, o lume novo fan,
mézclanse as fouziñas pra segar o pan.
No mes da sega o sol pica moi duro,
o segar o pan o trigo está maduro.
Mes de moito traballo e moito apuro.
Estamos no agosto, a malla e a gadaña
que quere pouca forza e moita maña
hai que botar os nabos se barbaña.
O de setembro e mes de San Miguel,
apaña as patacas, non hai mes coma él.
E tempo de ver se os trobos teñen mel.
No outono hai que ir ó San Froilán,
mozos, homes, vellas, nenas todas van
e voltan de presa pra tomar o pan.
Por San Martiño ¡ollo! porcos cebados,
os magostos, os capós arrombados,
e abrir regos e lameiros e prados.
O tempo de nadal e frío e ventureiro,
Noite Boa se hai leña nongueiro.
Chegarán os reises a entrada de xaneiro.
Eu traballo todo o ano,
traballo no campo todo o ano....
08. O CARRO
Teño un carriño cantor,
teño un carro cantareiro
con fungueiros afiados
e con eixo de amieiro!
O meu carro canta ben,
non pode cantar mellor.
Meu carriño cantareiro,
meu carriño cantador!
O meu carro canta, canta;
nunca cansa de cantar.
De día cántalle ao sol;
de noite canta ao luar!
O meu carriño cantor:
cantas agora e despois.
Con que fachenda te leva
a parelliña de bois...!
Teño un carriño cantor,
teño un carro cantareiro
con fungueiros afiados
e con eixo de amieiro!
O meu carro canta, canta;
nunca cansa de cantar.
De día cántalle ao sol;
de noite canta ao luar!
09. A CIDADE
10. O CUCO
11. AMO ESTA TERRA
12.TODO ME FALA DE TI
13.DORNA
Non hai dorna como a miña
tan xentil e tan lixeira.
Miña dorna ben feitiña!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna ben feitiña!
Tan xentil e tan lixeira,
non hai dorna como a miña.
Miña dorna destemida
non lle tremes ó trebón.
Qué valente! Qué portento!
Què potente embarcación!
Miña dorna sempre avante
atravesas todo o mare.
Qué fermosa! Qué elegante!
Qué ben sabes navegare!
Qué ben sabes navegare!
Qué fermosa! Qué elegante!
Atravesas todo o mare,
miña dorna sempre avante.
Eres leve como o vento
E compites con baixeles.
Qué alegría! Qué portento!
Subes, baixas, fas ronseles...!
Non hai dorna como a miña
tan xentil e tan lixeira.
Miña dorna ben feitiña!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna ben feitiña!
Tan xentil e tan lixeira,
non hai dorna como a miña.
Miña dorna que dialogas
con estrelas máis remotas:
Cómo corres! Cómo bogas!
Cómo vences as gaivotas.
Miña dorna sempre avante
atravesas todo o mare.
Qué fermosa! Qué elegante!
Qué ben sabes navegare!
14.PANXOLIÑA DA NEVE
15. GALIZA
Galiza docemente
está ollando o mar:
¡ten vales e montañas
e terras para labrar!
Ten portos, mariñeiros,
cidades e labregos
¡cargados de traballos,
cargados de trafegos!
Galiza é unha nai
velliña, soñadora.
¡Na voz da gaita rise,
na voz da gaita chora!
Galiza é o que vemos:
a terra, o mar, o vento...
¡Pro hai outra Galiza
que vai no sentimento!
Galiza somos nós:
a xente e mais a fala
¡Se buscas a Galiza
en ti tes que atopala!
Comments (0)
You don't have permission to comment on this page.