Uxía e Magín (na casa de Manuel María) - Canta o cuco
(Libro+CD - Sonárbore, Galaxia 2015)
Créditos - letras: en proceso
CANCIÓNS
01. O RÍO - O MAR
02. POEMIÑA PARA NAMORAR UNHA ROSA
03. A VACA
04. O LAR
05. O MEU CUARTO - TEATRO DE GUIÑOL
06. A RODA-RODA
07. TRABALLOS DE TODO O ANO
08. O CARRO
09. A CIDADE
10. O CUCO
11. AMO ESTA TERRA
12.TODO ME FALA DE TI
13.DORNA
14.PANXOLIÑA DA NEVE
15.GALIZA (Recitado)
LETRAS
01. O RÍO - O MAR
O río pasa correndo,
non se para con ninguén.
O río canta prás cousas
e canta pra min tamén.
¡O río canta prás albres
paxareiras da ribeira!
¡O río canta prós prados
e prás nubes viaxeiras!
Ti nunca viches o mar
cos seus berros bruadores,
coas súas escumas de prata,
cos barcos e pescadores.
-¿Ti nunca viches o mar
a tecer e destecer
ondas azuis que van
á praia branca a morrer?
Non lle preguntes ó río
ónde vai, de ónde ven.
¡O río pasa correndo!
¡O río non se entretén!
O río pasa correndo,
nunca deixa de pasar.
¡Vai dicindo a súa canción
e non se pode parar!
-¿E ti non sabes que o mar
é unha inmensa longura,
auga e ceo, ceo e auga,
maxestade e fermosura?
-¿Ti nunca viches o mar?
¿E sabes que non repousa?
-¡Se nunca viches o mar
non viches ningunha cousa!
O río... O mar...
A todos dí o seu cantar
con escuro e claro son.
¡A todos di o seu cantar
anque llo escoiten ou non!
(Os soños na gaiola, 1968)
02. POEMIÑA PARA NAMORAR UNHA ROSA
A rosa rosiña está na roseira
moi coloradiña, feliz e riseira.
A rosa rosiña de tanto lucir
a mesma alborada a pode ferir.
A rosa rosiña está no rosal:
¿Ti queres ser miña, rosiña lanzal?
A rosa rosada de tenro mencer,
¡É tan delicada que pode morrer!
Pra rosa rosiña fachenda de Maio
¡incluso é espiña a flor dun salaio!
A rosa rosada xa é miña amiga:
¡quedou namorada con esta cantiga!
(As rúas do vento ceibe, 1979)
03. A VACA
A señora Vaca traballa sen tasa,
mantén a súa cría, dá leite prá casa.
A señora Vaca non dá descansado,
tira polo carro e arrastra o arado.
A señora Vaca ten a cor teixa
sófreche en silencio pero non se queixa.
A señora Vaca vai do monte ó prado
e do prado ó curro con ar resignado.
A señora Vaca non dá descansado,
traballa sen tasa, vai do monte ó prado.
A señora Vaca é humilde e mansa:
¡non sei que misterio na súa ollada cansa!
¡Non sei que misterio ten nos ollos quedos
que semellan feitos de noites e medos!
A señora Vaca traballa sen tasa,
mantén a súa cría, dá leite prá casa.
A señora Vaca non dá descansado,
tira polo carro e arrastra o arado.
A señora Vaca non dá descansado,
traballa sen tasa, vai do monte ó prado.
¡Non sei que misterio ten nos ollos quedos
que semellan feitos de noites e medos!
(Os soños na gaiola, 1968)
04. O LAR
Vivimos nun bloque enorme
ocupando o cuarto andar.
Neste edificio disforme
nós temos o noso lar.
Xanelas cuadriculadas
sen horizonte ou paisaxe.
No portal elevadores
e no sótano o garaxe.
Desde as xanelas eu vexo,
con certo medo e receo,
antenas de televexo
e as nubes que están no ceo.
Non temos porcos nin vacas,
nin lareira, pozo e aira.
Non temos hórreo, nin horta,
nin cerdeira, nin mazaira.
Mais temos aspiradora,
xiradiscos, fregadeira,
televexo, batidora
e unha estupenda neveira.
Eu teño unha habitación
toda chea de briquedos:
¡é cómo un reino fadado
onde gardo os meus segredos!
O lar, meu lar, o lar, o noso lar...
(As rúas do vento ceibe, 1979)
05. O MEU CUARTO - TEATRO DE GUIÑOL
Eu teño na miña casa
un cuarto só para min,
nel gardo soños sen tasa
e fantasía sen fin.
E teño unha cachiporra
¡que mete uns estacazos
tan feroces e potentes
que semellan canonazos!
O meu teatro é un mundo.
Os personaxes que invento
¡teñen vida, fantasía
e doulles coñecemento...!
Eu represento comedias,
dramiñas, dramas, dramós
¡cos meus bonecos que rin,
cos meus bonecos chorós...!
(As rúas do vento ceibe, 1979)
06. A RODA-RODA
Están en corro as meniñas
formando unha roda-roda.
E cantan esta canción
que nunca pasa de moda.
Están no corro as meniñas,
roda que te rodarás.
Están no corro as meniñas
cantando o mesmo compás:
Polo fondo do mar,
matarilerile;
polo fondo do mar,
matarilerón
vai voando unha sardiña
cunhas alas de latón.
Están no corro as meniñas,
roda que te rodarás.
Están no corro as meniñas
cantando o mesmo compás:
Polo fondo do mar,
matarilerile;
polo fondo do mar,
matarilerón
vai voando unha sardiña
e nadando un avión.
A tarde xa vai caendo.
E as nenas xa se cansaron.
As súas voces algareiras
como os páxaros voaron.
Están en corro as meniñas
formando unha roda-roda.
E cantan esta canción
que nunca pasa de moda.
Polo fondo do mar
(Os soños na gaiola, 1968)
07. TRABALLOS DE TODO O ANO
Eu traballo todo o ano,
traballo no campo todo o ano...
A esfenda e a demouca é en Febreiro.
Bótanse as patacas en Marzo raioleiro,
seméntase tamén trigo marceiro.
Bótase o millo da xente por Abril
cando o cuco saíu do seu cubil,
en Maio longo estará sachado il.
Polos días grandes do San Xoan
cóllese a nabiña, o lume novo fan;
mércanse as fouciñas pra segar o pan.
No mes da Sega o sol pica moi duro,
ó segar o pan, o trigo está maduro;
mes de moito traballo e moito apuro.
Estamos no Agosto: a malla e a gadaña
que quere pouca forza e moita maña;
hai que botar os nabos, se barbaña.
O de Setembro é o mes de San Miguel:
apaña as patacas, non hai mes como el;
é tempo de ver se os trobos teñen mel.
No Outono hai que ir ó San Froilán:
mozos, homes, vellas, nenas, todas van
e voltan de presa pra outonar o pan.
Por San Martiño ¡ollo! porcos cebados,
os magostos, os capós arrombados
e abrir regos en lameiros e prados.
O tempo de Nadal é frío e ventureiro.
Noiteboa. ¡Se hai leña no unlleiro
chegarán os Reises a entrada de Xaneiro!
Eu traballo todo o ano,
traballo no campo todo o ano....
(Terra Cha, 1954)
08. O CARRO
Teño un carriño cantor,
teño un carro cantareiro
con fungueiros afiados
e con eixo de amieiro!
O meu carro canta ben,
non pode cantar mellor.
Meu carriño cantareiro,
meu carriño cantador!
O meu carro canta, canta;
nunca cansa de cantar.
De día cántalle ao sol;
de noite canta ao luar!
O meu carriño cantor:
cantas agora e despois.
Con que fachenda te leva
a parelliña de bois...!
Teño un carriño cantor,
teño un carro cantareiro
con fungueiros afiados
e con eixo de amieiro!
O meu carro canta, canta;
nunca cansa de cantar.
De día cántalle ao sol;
de noite canta ao luar!
(Os soños na gaiola, 1968)
09. A CIDADE
A cidade ten castelo
e muralla medieval,
o museo ¡hai que velo!,
e unha rúa principal.
¡Qué conxunto tan fermoso
con igrexas e xardís
e cun río caudaloso
veireado de xasmís...!
A cidade ten cafeses,
whiski-clubs e polución,
cementerio con cipreses
e un fermoso Malecón.
A cidade ten escolas
e ten cines e teatros.
¡Ten douscentos parvacholas
e trescentos maragatos!
A cidade nunca tivo
nin industria ou desenrolo.
¡Soio un comercio cativo
e o seu consabido tolo...!
A cidade ten paseos,
barrios bellos, arrabais,
chabolismo, rañaceos
e gardas municipais.
A cidade ten castelo
e muralla medieval,
o museo ¡hai que velo!,
e unha rúa principal.
¡Qué conxunto tan fermoso
con igrexas e xardís
e cun río caudaloso
veireado de xasmís...!
A cidade ten paseos,
barrios bellos, arrabais,
chabolismo, rañaceos
e gardas municipais.
10. O CUCO
Desleixado e preguiceiro,
tan só pensas en folgar.
¡Soamente dis dúas notas
e xa tes que descansar!
Canta, cuco, ou cala, cuco:
eu en ti xa non che creo
desde que sei que vas poñer
o teu ovo en niño alleo.
¡Canta, cuco, ou cala, cuco,
preguiceiro, nugallón:
a min pouco che me importa
que esteas cantando ou non!
11. AMO ESTA TERRA
Amo esta terra desnuda e luxuriosa,
a terra que nos ten e nos devora:
esta amante fatal que nos namora
coa súa graza lixeira e poderosa.
Amo esta dona que cala, rie, chora,
que se mostra atrevida e pudorosa,
que produce a camelia e maila rosa
e que, logo da noite, trae a aurora.
Amo esta marabillada terra en flor,
as lúcidas lumieiras do sentido
e o delicadísimo lume do amor.
Só, de verdade, vale o amor vivido,
aquel que pode vencer a nosa dor
e liberarnos da nada e do olvido.
12.TODO ME FALA DE TI
13.DORNA
Non hai dorna como a miña
tan xentil e tan lixeira.
Miña dorna ben feitiña!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna ben feitiña!
Tan xentil e tan lixeira,
non hai dorna como a miña.
Miña dorna destemida
non lle tremes ó trebón.
Qué valente! Qué portento!
Què potente embarcación!
Miña dorna sempre avante
atravesas todo o mare.
Qué fermosa! Qué elegante!
Qué ben sabes navegare!
Qué ben sabes navegare!
Qué fermosa! Qué elegante!
Atravesas todo o mare,
miña dorna sempre avante.
Eres leve como o vento
E compites con baixeles.
Qué alegría! Qué portento!
Subes, baixas, fas ronseles...!
Non hai dorna como a miña
tan xentil e tan lixeira.
Miña dorna ben feitiña!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna mariñeira!
Miña dorna ben feitiña!
Tan xentil e tan lixeira,
non hai dorna como a miña.
Miña dorna que dialogas
con estrelas máis remotas:
Cómo corres! Cómo bogas!
Cómo vences as gaivotas.
Miña dorna sempre avante
atravesas todo o mare.
Qué fermosa! Qué elegante!
Qué ben sabes navegare!
14.PANXOLIÑA DA NEVE
15. GALIZA
Galiza docemente
está ollando o mar:
¡ten vales e montañas
e terras para labrar!
Ten portos, mariñeiros,
cidades e labregos
¡cargados de traballos,
cargados de trafegos!
Galiza é unha nai
velliña, soñadora.
¡Na voz da gaita rise,
na voz da gaita chora!
Galiza é o que vemos:
a terra, o mar, o vento...
¡Pro hai outra Galiza
que vai no sentimento!
Galiza somos nós:
a xente e mais a fala
¡Se buscas a Galiza
en ti tes que atopala!
Comments (0)
You don't have permission to comment on this page.